-Bluszcz: Jego skórzaste i dekoracyjne liście w wielu rodzajach doceniali juz starożytmi wykorzystując go jako motyw ozdobny. Jest pnączem, które nie potrzebuje wiele światła. Podłoże powinno być kwaśne. W końcu lata tniemy zdrewniałe sadzonki.

-Fiołek alpejski: Jest to roślina bulwiasta o liściach w kształcie serca ze srebrzystymi plamami. Kwiaty białe, różowe lub czerwone wyrastają wprost z bulwy. Podłoże lekko kwaśne. Nawożenie przerywamy z chwilą pojawienia się kwiatów. Podlewamy na podstawkę, unikamy zmoczenia rośliny. Przekwitające kwiaty i żółknące liście wyrywamy. W celu kwitnienia w następnym roku zasuszamy bulwę, którą przechowujemy w chłodnym miejscu najlepiej w torfie. W lipcu wkładamy do doniczki tak, by 1/3 bulwy wystawała ponad podłoże.

-Dracena: To drzewa lub krzewy pokrewne kordylinie. Osiąga dość znaczny rozmiar ok.1m. Miejsce widne, lubi zraszanie. Rozmnażanie przez odcięcie wierzchołka, kawałków pnia.

-Niecierpek: Jego zaleta jest długotrwałość i obfitość kwitnienia. Wymagają dużo wody. Są wrażliwe na chłód i majś duże wymagania pokarmowe. Jednak są łatwe w uprawie.

-Gwiazda betlejemska: Lubi obfite podlewanie. Zakwita w okresie świąt Bożegonarodzenia. Kwiatostan składa się z drobnych kwiatów a dekoracyjne przykwiatki to czerwone lub różowe liście, które tworzą gwiazdę na szczycie pędu. Po przekwitnięciu zrzuca liście. Przenosimy ją wtedy do chłodnego miejsca zmniejszając podlewanie aż do zasuszenia. W marcu przycinamy pędy i wynosimy na widne miejsce. W chwili pojawienia się pąków przesadzamy.